Kuala Lumpur Time
UNDOC ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ ရာဇဝတ္မႈဆုိင္ရာရံုးဟာ ျမန္မာအစိုးရ မူးယစ္ေဆးတိုက္ဖ်က္ေရးဌာန၊ သစ္ေတာဌာနတုိ႔နဲ႔ ပူးတြဲၿပီး မူးယစ္ေဆးစစ္တမ္း ေကာက္ယူတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ေဒသခံ အမႈထမ္း (၁၄၇) ေယာက္ရဲ ႔ ကြင္းဆင္းေလ့လာခ်က္ နဲ႔ ၿဂိဳလ္တုက ရိုက္ကူးထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကို အေျခခံၿပီး ေရးသားထားေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ ဆက္တိုက္တုိးပြားေနတာ (၅) ႏွစ္ရွိၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ ၂၀၁၁ မွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ (၁၄) ရာခိုင္ႏႈန္း တုိးပြားလာပါတယ္။ (၆) ႏွစ္ေလာက္ က်ဆင္းလာခဲ့ၿပီးမွ ၂၀၀၇ ကစၿပီး ဆက္တုိက္ တုိးပြားလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ထုတ္လုပ္တဲ့ ဘိန္းပမာဏရဲ ႔ (၉၀) ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ရွမ္းျပည္က ထြက္တာျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ (၁၀) ရာခိုင္ႏႈန္းက ကခ်င္ျပည္နယ္က ထြက္ပါတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ေတာင္ပိုင္းမွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ တုိးပြားလာၿပီး အေရွ ႔ပိုင္းေဒသမွာ တုိးပြားမႈမရွိဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ဘိန္းစိုက္ပ်ိးတဲ့နယ္ေျမ အမ်ားဆံုးတိုးပြားလာၿပီး (၃၀) ရာခိုင္ႏႈန္းနီးပါး ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကအိုင္အို၊ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔က ၂၀၁၀ ေအာက္တိုဘာလကစၿပီး မူးယစ္ေဆးတုိက္ဖ်က္ေရး အထူးစီမံခ်က္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ဘိန္းစိုက္ခင္းေတြ တုိးပြားလာလို႔ (၅) ရာခုိင္ႏႈန္း အထြက္တိုးလာတဲ့အတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က ဘိန္းစိမ္းတန္ခ်ိန္ (၆၀၀) ေက်ာ္ထြက္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းပါတယ္။
၂၀၁၁ မွာ ဘိန္းစုိက္ပ်ဳိးတဲ့ အိ္မ္ေထာင္စုေပါင္း ႏွစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းပါတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ စစ္တမ္းေကာက္ယူတဲ့ ေက်းရြာေတြထဲမွာ (၃၄) ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ဘိန္းစိုက္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ တအိမ္ေထာင္မွာ ဧကဝက္ေလာက္ ဘိန္းစိုက္ပါတယ္။ အာဖဂန္မွာ ဘိန္းစိုက္သူ ႏွစ္သိန္းနီးပါးသာ ရွိေပမယ့္ တအိမ္ေထာင္မွာ တဧကေက်ာ္ စိုက္ပ်ဳိးတာမို႔ ျမန္မာထက္ပိုၿပီး အထြက္မ်ားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲမွာ ရိကၡာဝယ္ဖို႔ေငြရေအာင္ စိုက္ပ်ဳိးသူက အမ်ားစုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘိန္းစိုက္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ ဝင္ေငြပိုရပါတယ္။ ဘိန္းတဧကစိုက္ရင္ က်ပ္ (၂၂) သိန္းေလာက္ ဝင္ေငြရႏိုင္ၿပီး စပါးတဧကစိုက္ရင္ သံုးသိန္းခြဲသာ ရႏိုင္တာမို႔ ဘိန္းစိုက္သူဟာ စပါးစိုက္သူထက္ ဝင္ေငြ (၉) ဆ ပိုရပါတယ္။ ဘိန္းစိုက္ခင္းႀကီးေတြကို တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္နဲ႔ အစိုးရတပ္ေတြ ခ်ုဳပ္ကိုင္ရာေဒသမွာသာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးတဲ့ေဒသမွာ လူဦးေရ (၁) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ ဘိန္းကိုစားသံုးပါတယ္။ မစိုက္တဲ့ေဒသမွာေတာ့ ဘိန္းစုိက္သံုးသူ သုည ဒႆမ ငါး ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အမ်ားဆံုး စားသံုးၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စစ္တမ္းေကာက္ယူရာမွာ ဘိန္းခင္းဖ်က္ဆီးမႈကို ေလ့လာစစ္ေဆးတာမ်ဳိး မလုပ္ပါဘူး။ အစိုးရစာရင္းဇယားအရ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က ဘိန္းဧက (၂) သိန္းနီးပါး ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ အလုပ္ရံုးေလးေတြ ေတာႀကိဳးေတာင္ၾကားမွာ ရွိေပမယ့္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိဖို႔ ခက္ခဲပါတယ္။ ဘိန္းျဖဴခ်က္လုပ္ရာမွာ လိုအပ္တဲ့ ဓာတုပစၥည္းကို ထိုင္းနဲ႔လာအိုက တင္သြင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘိန္းျဖဴခ်က္ လွ်ဳိ ႔ဝွက္စခန္းေလးေတြဟာ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ အမ်ားဆံုးရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
ကုလသမဂၢနဲ႔ အစိုးရအမႈထမ္းေတြနဲ႔အတူ ရိုက္တာသတင္းေထာက္က (၅) ရက္ ေလ့လာေရးခရီးထြက္တဲ့အခါမွာ သံုးႏွစ္အတြင္း ဘိန္းပေပ်ာက္ေရးစီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္ေထာင္စု ႏွစ္သိန္းခြဲကို ဘိန္းမစိုက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေဒၚလာသန္း ငါးရာေက်ာ္လိုတယ္လို႔ ဗမာအစိုးရက တြက္ထားပါတယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အကူအညီသာရမယ္ဆိုရင္ ၂၀၁၄ မွာ ဘိန္းျပႆနာ နိဂံုးခ်ဳပ္ဖို႔ အာမခံႏိုင္တယ္လို႔ သမၼတအႀကံေပး ဦးစစ္ေအး က ေျပာပါတယ္။ သမုိင္းၾကည့္ရင္ ႏိုင္ငံျခားအကူအညီရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ သံုးႏွစ္အတြင္း ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ နိဂံုးခ်ဳပ္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡကို ဘိန္းလုပ္ငန္းက ရန္ပံုေငြေထာက္ပံ့ေနတာမုိ႔ ဘိန္းပေပ်ာက္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ေဒသဆိုင္ရာဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးမရွိရင္ မူးယစ္ေဆးျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ဟာ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ပါ။ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ ေဒၚလာသန္းတေထာင္ အကုန္ခံၿပီး အႏွစ္ (၃၀) ေက်ာ္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ ပေပ်ာက္ေရးလုပ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္စဥ္ ဘိန္းတန္ခ်ိန္ (၅) တန္ေလာက္ ထုတ္လုပ္ေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/new
0 comments:
Post a Comment