Kuala Lumpur Time
ျပင္ပမွေလ႔လာ သူမ်ားက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ပို႔ကုန္ေၾကာင္႔ စြမ္းေဆာင္ရည္ တိုးတက္ လာျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ယူဆထားၾကသည္။ ယင္းအခ်က္မွာ ဇာတ္လမ္း၏ တစ္ပိုင္း တစ္စသာျဖစ္သည္။ စက္ ကိရိယာမ်ား၊ အေဆာက္အအံုမ်ားႏွင့္ အေျခခံ အေဆာက္အအံုမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္းသည္ က်န္ဇာတ္လမ္းတစ္ပိုင္းျဖစ္ၿပီး ယမန္ႏွစ္ စီးပြား ေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ တြင္ ထက္၀က္ေက်ာ္အထိ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ အသားတင္ပို႔ကုန္အေနျဖင့္ ထိုအထဲ တြင္ လံုး၀မပါ၀င္ခဲ့ေပ။ ထိုမွ်မ်ားျပားေသာ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈကို ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားက ေဆာင္ ရြက္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မ်ားမွာ သြယ္၀ိုက္ေသာနည္းျဖင္႔ အစိုးရ၏ေထာက္ ပံ့မႈမ်ား၊ အကာ အကြယ္ေပးထားသည့္ ေစ်းကြက္ မ်ားႏွင္႔ ႏိုင္ငံေရးအရ တြန္းအားေပးသည့္ေခ်းေငြ မ်ားမွ အက်ိဳးခံစားခြင္႔မ်ားရရွိေနၾကသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး ပံုစံသည္ ျပည္သူ လူထုအေပၚ မွ်တမႈမရွိေျခ။
အတိုးႏႈန္း မ်ားကို စည္းကမ္း ထိန္းခ်ဳပ္ ထားသျဖင့္ ေငြစုေဆာင္းသူမ်ား သို႔ ဘဏ္မ်ားက အတိုးနည္းနည္းသာ ေပးႏိုင္ၾက သည္။ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈကို အတားအဆီးမ်ားျဖင္႔ ပိတ္ ပင္ထားသျဖင့္ ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားက မိမိတို႔ထုတ္ကုန္ပစၥည္းကို ေစ်းတင္ေရာင္းျခင္းျဖင့္ စားသံုးသူမ်ားအေပၚ အျမတ္ထုတ္ႏိုင္ၾကသည္။ အိမ္ေထာင္စုမွတ္ပံုတင္စနစ္ေၾကာင့္ ေက်းလက္မွ ေရာက္ရွိလာသည့္ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားမွာ ျပည္သူ႔၀န္ေဆာင္မႈအက်ိဳးခံစားခြင္႔ကို ၿမိဳ႕ျပတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားႏွင္႔ တန္းတူရည္တူ ခံစားခြင့္မရရွိ ႏိုင္ၾကေပ။ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားမွာ ၿမိဳ႕ျပတြင္ အလုပ္ လုပ္ေနၾကေသာ္လည္း မိမိတို႔၏ အိမ္ ေထာင္စုကို ေက်းလက္မွာပင္ မွတ္ပံုတင္ထားရ ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေျမယာဥပေဒမ်ားသည္လည္း ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ားအေပၚ မမွန္မကန္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္ ေဒသခံ အာဏာပိုင္မ်ားအား လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပး ထားရာ ေရာက္ေနသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေျမမ်ားကို ေလ်ာ္ေၾကး အနည္းငယ္ေပးကာ သိမ္းယူၿပီး၊ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ရန္ လႊဲေျပာင္း ေပးသည္။ ထိုသို႔ လဲႊေျပာင္းေပး သျဖင့္ ရေငြအမ်ား အျပားမွာ အစိုးရအရာရွိမ်ား၏အိတ္ထဲ သို႔ ေရာက္ သြားသည္။
အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္ သူမ်ားသာ မ်က္ႏွာသာေပး ခံရသည့္ ခ႐ိုနီစနစ္ႏွင္႔ စည္းကမ္း မဲ့ေငြေၾကးသံုးစဲြမႈ မ်ားေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ လ်င္ျမန္စြာ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္လာ ၿပီးေနာက္ က်ဆံုး သြားရသည့္ အျခားဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ တူေန သည္ဟု ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခဲ့ၾကသည္။ လတ္တေလာ တြင္ ၁၉၉၇-၉၈ ခုႏွစ္ ေငြေၾကးအက်ပ္အတည္း မျဖစ္ေပၚမီ အာရွက်ားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္တူသည္ဟု ႏႈိင္းယွဥ္ၾကသည္။ အာရွက်ားျဖစ္ခဲ႔သည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ မႈႏႈန္း ျမင့္မားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အခိုက္ အတန္႔အားျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ ခဲ႔သည္။ သို႔ရာတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လြန္ကဲျခင္းေၾကာင္႔ ဘ႑ာေရး ခိုင္မာမႈကို ထိခိုက္လာေစၿပီး ပို႔ကုန္တင္ပို႔ေရာင္း ခ်မႈ ေႏွးေကြး က်ဆင္းလာသည့္အခါတြင္ သိသာ ထင္ရွားလာသည္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ က်ဆင္းသြားၿပီး၊ ႏိုင္ငံျခား အရင္းအႏွီးမ်ားလည္း ျပည္ပ သို႔ထြက္ခြာ သြားေတာ႔သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ အာရွက်ား ႏိုင္ငံမ်ား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ၾကသည္ထက္ ပိုမိုျမန္ ဆန္စြာ တိုးခ်ဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ႐ံု သာမက ဘဏ္မ်ားႏွင့္ အျခားေခ်းေငြထုတ္ေပးသူ တို႔ကလည္း ေခ်းေငြ မ်ားကို ရက္ရက္ေရာေရာ ထုတ္ေပးေနၾကသည္။
ေၾကြးၿမီ ပမာဏသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ဂ်ီဒီပီ၏ ၁၂၂ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိခဲ့ရာမွ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ တြင္ ၁၇၁ ရာခိုင္ႏႈန္းေရာက္လာခဲ့သည္။ အစိုးရက စီးပြားေရးတြန္းအားေပး ေခ်းေငြထုတ္ေပးျခင္း (Stimulus lending) အျဖစ္ စီစဥ္ထားျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသို႔ မမွ်မတႏိုင္လွသည့္ စနစ္ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရးမွာ ျပန္လည္ ရွင္သန္ႏိုင္စြမ္း ထူးထူးျခားျခား ရွိေနေတာ့သည္။ အာရွက်ားႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ျပည္ပ မွေခ်းယူေငြအေပၚ အမွီျပဳရန္မလိုအပ္ေပ။ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားဖြံ႕ၿဖိဳးမႈသည္ မိမိျပည္သူလူထုထံမွ ထုတ္ႏုတ္ယူထားသည့္ အရင္းအျမစ္အင္အားျဖင့္ ဘ႑ာေရးျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သည္။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သလို ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား စိတ္ေျပာင္းသြားသည္ႏွင့္ အရင္းအႏွီးမ်ားလည္း လြတ္လပ္စြာ ထြက္ေျပးသြားႏိုင္သည့္ ျပႆနာမ်ိဳး မရွိေပ။ (ယင္းျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကို ယခုအခ်ိန္တြင္ ယူ႐ို ေငြေၾကးဇုန္အတြင္း အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ား၌ ႀကဳံေတြ႕ေန ရသည္။)
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ ေငြစုေဆာင္းမႈႏႈန္းမွာ ဂ်ီဒီပီ၏ ၅၁ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိရွိေနသျဖင္႔ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈႏႈန္းထက္ပင္ ပိုမ်ားေနေပသည္။ ထိန္းခ်ဳပ္ ကန္႔သတ္မႈမ်ားျဖင္႔ အစိုးရက ႀကီးစိုးထားသည့္ ဘ႑ာေရးစနစ္ျဖစ္သျဖင့္ ျပည္သူမ်ား၏ စု ေဆာင္းေငြမ်ားကို ေခ်းေငြျပန္လည္ေပးဆပ္ရန္ ေႏွာင့္ေႏွးမႈ၊ ပ်က္ကြက္မႈမ်ားကို အစားထိုး ကိုင္ တြယ္ေျဖရွင္းရာ၌ ထိေရာက္စြာ အသံုးခ်ႏိုင္ ေနသည္။ အေကာင္းမျမင္ႏိုင္သူမ်ားကေတာ႔ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံကို ဂ်ပန္ႏိုင္ငံႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကသည္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ စီးပြားေရး ပူေဖာင္း ကဲြခဲ့စဥ္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ကဲ့သို႔ပင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္လည္း ၿမီရွင္ႏိုင္ငံျဖစ္ ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသားတစ္ဦး ခ်င္း၀င္ေငြ သည္ ေစ်းကြက္ေငြ လဲႏႈန္း ေပါက္ေစ်း အရ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား တစ္ဦးခ်င္း၀င္ေငြ၏ ၁၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသို႔ ေရာက္လာသည့္တိုင္ ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံ စီးပြားေရးမွာ ျပန္လည္ေထာင္မတ္မလာ ႏိုင္ေသးေပ။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္း ၀င္ေငြ သာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသား ရရွိသည့္အဆင္႔သို႔ ေရာက္လာ မည္ဆိုပါက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံစီးပြားေရးသည္ အေမ ရိကန္ႏိုင္ငံထက္ ၅ ဆအထိ ပိုမိုႀကီးမားေန မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသို႔ျဖစ္လာရန္မွာ အလွမ္း ေတာ္ေတာ္ေ၀းေနေသးသည္ဟု ဆိုပါ သည္။
www.yoyarlay.com/index.
0 comments:
Post a Comment