"ထပ္ေျပာရဦးမယ္…. အဘစိန္ေရ"

ဓာတ္ပံု- Kyaw Thu

၇.၉.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ စံေတာ္ခ်ိန္ ၁၆း၃ဝ နာရီ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ စံေတာ္ခ်ိန္ (၆းဝဝ) နာရီ အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္ထံသို႔ေရာက္႐ွိလာေသာ အီးေမးလ္စာတစ္ေစာင္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အထူး တုန္လႈပ္သြားခဲ့သည္။

အၾကာင္းမွာ ယင္းေန႔တြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)တြင္ နာေရးကူညီမႈ စ်ာပနလမ္းေၾကာင္းမွာ စံခ်ိန္သစ္ တင္ခဲ့ ေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ယခုလို မိုးရာသီ ေအးျေမသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ ယခင့္ယခင္ ႏွစ္မ်ားစြာက ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားသူ ဦးေရသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ (၄ဝ) ဦးေရမွ (၄၅) ဦးေရ ခန္႔သာရွိခဲ့ သည္။

ပူျပင္းလွေသာ ေႏြရာသီ အခ်ိန္ ကာလမ်ားတြင္ ေသဆံုးသူ ဦးေရအားျဖင့္ တစ္ေန႔လွ်င္ (၅ဝ) ဦးေက်ာ္ခန္႔သာ ရွိခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ၇.၉.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ညေန ၄း၃ဝ နာရီအခ်ိန္ေလာက္မွာပင္ နာေရးကူညီမႈေပါင္း (၅၇) ဦး ရွိေနေသာ ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ တုန္လႈပ္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထိုကဲ့သို႔ လူ႔ေလာကႀကီးမွ ထြက္ခြာမႈ မ်ားျပားေနျခင္္းကို ကြ်န္ေတာ္ေတြးေတာ စဥ္းစားမိေတာ့သည္။ လူရယ္လို႔ လူ႔ဘဝ ႀကီး တြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနစဥ္ ကာလအတြင္းတြင္ ရင္ဆုိင္ ႀကံဳေတြ႔ ေနေရသာ အာဏာအတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ၊ လြတ္လပ္မႈ အတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ၊ အာဏာတအတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ၊ စီးပြားေရးအ တြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ၊ ဘာသာေရး အတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ၊ လူမႈေရးအတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ၊ ပညာေရး အတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ၊ က်န္းမာေရး အတြက္ တိုက္ေနတဲ့ စစ္ပြဲ၊ အိမ္္ေထာင္ေရးအတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ၊ အခ်စ္ေရးအတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲ စသည့္ …. ဝိေရာဓိ စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ လူသားတို႔ ေသၾကဆံုးရံွဳးခဲ့ရမႈ မ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရေတာ့သည္။

ထိုကဲ့သို႔ ဘဝစစ္ပြဲမ်ားအား ရဆင္ိုင္ တိုက္ပြဲဝမင္ႈမ်ားတြင္ အိမ္ေထာင္ေရးစစ္ပြဲ၊ အခ်စ္ေရးစစ္ပဲြ ဟူေသာ စစ္ပြဲတြင္ က် ဆံုးမႈ မ်ားမွာ မေျပစေလာက္ ရွိေသာ္ျငားလည္း က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ အာဏာ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ အာဃာတ ... စသည့္ တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ က်ဆံုးမႈမ်ားသည္ ရာခိုင္ႏႈႈန္းအားျဖင့္ မ်ားျပားမႈကို သိျမင္ခဲ့ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဝိေရာဓိစစ္ပြဲမ်ား ရပ္စဲသြားကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမာၻေျမျပင္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ျမန္
မာ့ေျမျပင္ အျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမည္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ား မရမီ စပ္ၾကား ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူမႈေရးသမားမ်ားေအနျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတို႔ေအပၚ တတ္ႏိုင္ သည့္ ဘက္မွ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔၍ အတၱမ်ားကိုျဖဳတ္ကာ ေပးဆပ္သြားရင္းျဖင့္ ျပည္သူျပည္သားတို႔၏ ေစာင့္ထိန္းရ မည္ျဖစ္ေသာ လူ႔က်င့္ဝတ္၊ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ားကိုလည္း တတ္ႏိုသင္၍ မွန္ကန္ေသာ တရားမွ်ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ သို႔႔ တင္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ လူ႔အခြင့္ေရး အျပည့္အဝရရွိေရး လူမ်ိဳးဘာသာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး တို႔အား လူသားျခင္း စာနာစိတ္ ေမြးဖြားႏိုင္ဖုိ႔ အတြက္လည္း ႀကိဳးပမ္း ေပးရမည္ျဖစ္သည္။

ဤေနရာတြင္ လူ႔အခြင့္ေအရးျပည့္ဝမႈႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ကြ်န္ေတာ္ လက္ေတြ႔ ခံစားရမႈ တခုအား တင္ျပ လိုေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏို္င္ငံ အတြင္း လူမ်ိဳးဘာသာမေရြးတို႔၏ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ဆံုးရွဳံးမႈမ်ားစြာ ရွိေနသည္ကို သိျမင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။

လူရယ္လို႔ လူ႔ေလာကႀကီးထဲ ေရာက္ခဲ့ ၿပီးေနာက္ လူ႔ဘဝကို ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီးေသာအခ်ိန္ လူ႔ေလာကႀကီးမွ ထြက္ခြာသြား ရသည့္အခ်ိန္တြင္ တသက္တာ လဲေလ်ာင္းေနရမည့္ သုသာန္ေျမအေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ တင္ျပသြားမည္ျဖစ္သည္။

သုသာန္ေျမအေၾကာင္းဟု ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ စာဖတ္သူအေပါင္းတို႔အတြက္ မဂၤလာ မရွိျခင္း၊ ဆက္၍ မဖတ္႐ွဳ႕ လိုျခင္း တို႔ကို စိတ္ထဲတြင္ မေပၚေပါက္သင့္ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သခ်ႋဳင္းေျမဟူသည္ကား လူသား အားလံုးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္၍ ပတ္္သက္မႈရွိေနျခင္းဟူ၍ သာဓက ရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

ဗုဒၶ ျမတ္္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္က ဥပသာလက အမည္ရွိတဲ့ ပုဏၰားႀကီးဟာ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ကို ရံပတ္ထား တဲ့ ေတာင္ငါး လံုး ထဲက ဂုဇၩကုဋ္ေတာင္ေပၚကို တက္သြားၿပီး ေတာင္ထိပ္က ေျမျပန္႔ေလးမွာ သူ႔ကိုျမဳပ္ဖုိ႔ သားျဖစ္သူကို ျပတယ္။ ၿပီးတာ နဲ႔ ေတာင္ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလာတဲ့အခါ ဘုရားရွင္နဲ႔ေေတြ႔တယ္၊ အက်ိဳး အေၾကာင္း ေမးၿပီးတာနဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ လူေသ မျမဳပ္ဖူးေသးဘူးလို႔ ပုဏၰားႀကီးယူဆထားတဲ့ေနရာကို လုိက္ၾကည့္ၿပီး ဒီဂါထာကို ေဟာၾကားပါတယ္။

ဒီဂါထာ အဆံုးမွာ ပုဏၰားႀကီးဟာ ေသာတာပန္တည္ပါတယ္။ ဒီဂါထာဟာ သတၱဝါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝေတြဟာ ဘယ္ ေလာက္ ထိေအာင္ မ်ားျပားတယ္ဆိုတာကို ျပပါတယ္။

ဥပသာလက နာမာနိ၊ သဟႆနိ စတုဒၵသ။ အသိၼ ံေပေဒသ ဒဂနိ နတိၱေလာေက အနာမတံ။

ပုဏၰားႀကီး သင္ယခုညႊန္ျပေနေသာ ေနရာ၌ ဥပသာလကဟူေသာ အမည္ျဖင့္ သင္၏ေအလာင္း ေကာင္ေပါင္း တစ္ ေသာင္း ေလးေထာင္တိတိ မီးသၿဂႋဳလ္ ေလာင္ကြ်မ္းျမဳပ္ႏွံခဲ့ဖူးေလၿပီ။ ေလာေကျမ အျပင္၌ လူေသ ေကာင္ ပုပ္ မျမဳပ္ဖူး ေသာေနရာဟူ၍ မရွိေပ။"

ထို႔ေၾကာင့္ ယခု ျပည္ပႏုိင္ငံ ျဖစ္ေသာ ေအမရိကန္ႏိုင္ငံရွိ ၿမိဳ႕အသီးအသီးတို႔တြင္ သုသာန္မ်ားအား လိုက္ လံၾကည့္႐ႈ ေလ့လာ ေသာအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္မ်ားစြာ ေၾကကြဲမႈကို စိတ္တြင္ျဖစ္ေပၚ ခဲ့ရေတာ့သည္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အျခားေသာ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လူသားတို႔၏ ေနာက္ဆံုးခရီးအား ပို႔ေဆာင္ သၿဂႋဳလ္ေပး မႈ လုပ္ငန္းမ်ားသည္ မ်ားစြာလူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္ အဝကို ရရွိေစခဲ့ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္။

ထိုကဲ့သို႔ေသာ ျပည္ပႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ လူတစ္ေယာက္ ေသဆံုးသြားပါက ေျမျမဳပ္ျခင္း၊ မီးသၿဂႋဳလ္ျခင္း စသည့္ အသုဘ အခမ္းအနားမ်ားအတြက္ ကုန္က်ေငြမ်ားေသာ္ျငားလည္း အသုဘပို႔သူ၊ အသုဘ႐ႈသူ အေပါင္းတို႔ အျပင္ ဘဝတစ္ပါးသုိ႔ ေျပာင္းသြားရွာေသာသူမ်ားအတြက္လည္း ၿငိမ္းေအးမႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္ မႈ တုိ႔ကို ေတြ႕ႀကံဳခံစားရ မည္ျဖစ္သည္။

ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ေအးၿငိမ္းခံစားမႈ ရသမ်ားကို ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ခရစ္ယာန္လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးထည္းတြင္သာမက ဂ်ဴးလူမ်ိဳး၊ ဟိႏၵဴ၊ အစၥလာမ္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားပါမက်န္ ခံစားခဲ့ရေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္။

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေနျဖင့္ မိမိေမြးရပ္ေျမ ျမန္မာျပည္အတြင္းတြင္သာ ေနာက္ဆံုး ေခါင္းခ်ခ်င္ေသာ ဆႏၵရွိခဲ့ ေသာ္လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ျပည္္ပႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေခါင္းခ်ခဲ့ ရေသာ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားစြာရွိခဲ့သည္။

ထိုထဲတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ အထင္ကရ ဆရာေတာ္မ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ားလည္း ပါဝင္ခဲ့ရ သည္။ ယခုကဲ့သို႔ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဘဝခရီးအား ေအးခ်မ္းမႈျဖင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့ရပံုမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ခြင့္ရကာ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အဝကို ရ ရွိခဲ့ေသာ လူပီသစြာ ရပ္တည္ခဲ့ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားအျဖစ္ ဂုဏ္ယူမိေသာ္ျငား လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုုင္ငံတြင္ လူ႔ ဘဝ ခရီးအား အဆံုးသတ္ရမည့္ ေျမေနရာ (သုသာန္ေျမ) မ်ားအား လည္း သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိေသာ အထင္ကရ ပန္းၿခံ ႀကီး မ်ားကဲ့သုုိ႔ ျဖစ္ေပၚေစလိုေသာ ဆႏၵ မ်ား ျပင္းျပ ခဲ့ရသည္။

ယခုမူ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ သုသာန္မ်ားသည္ ၿမိဳ႕ျပင္၊ ရြာျပင္္ မ်ား တြင္ အခုိအင္မာ တည္ၿမဲမႈ မရွိျခင္း၊ ျပည္ ပႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ ၿမိဳ႕ျပင္၊ ရြာျပင္မ်ားတြင္သာမက ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္၊ ရြာလည္ေခါင္ မ်ားတြင္ ခံ့ညား ထည္ဝါစြာျဖင့္ အပန္းေျဖစရာ ဥယ်ာဥ္ၿခံႀကီးမ်ားအျဖစ္ သမိုင္းမွတ္တိုင္မ်ား ထူေထာင္ထားျခင္းကို ေတြ႔ျမင္ ရသည္။

ထို႔အျပင္ သုုသာန္ေျမအနီးရွိ အိမ္၊ ၿခံ၊ ေျမေစ်းကြက္မ်ားသည္လည္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ လံုၿခံဳမႈ ရွိျခင္းေၾကာင့္ အျခား ေသာ ရပ္ကြက္မ်ားထက္ ေစ်းႏႈန္းျမင့္မားမႈမ်ားကို ေတြ႔ရွိရသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းတြင္ သုသာန္ေျမႏွင့္ နီးလွ်င္ မေနလို ျခင္း၊ သုသာန္ေျမႏွင့္ နီးေသာေၾကာင့္ ေစ်းႏႈန္းမ်ား က်ဆင္းျခင္း စသည့္ အယူသီးမႈမ်ား လႊမ္းၿခံဳေနဆဲျဖစ္သည္။

ျပည္ပႏိုင္ငံရွိ လူ႔ဘဝ၏ ေနာက္ဆံုးမွတ္တိုင္ေျမေနရာ (လူသခ်ႋဳင္း)ကို မဆိုထားႏွင့္ ... ျပည္ပနိုင္ငံရွိ အိမ္ေမြး တိရစၧာန္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေၾကာင္၊ ေခြး၊ ယုန္၊ ငွက္ စသည့္ တိရစၧာန္မ်ား၏ ေနာက္ဆံုးခရီး မွတ္တိုင္ျဖစ္ေသာ တိရစၧာန္ သခ်ႋဳင္းမ်ား က ပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာႏို္င္ငံအတြင္းရွိ လူသခ်ႋဳင္းမ်ားထက္ အဆေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ သာယာမႈႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈ၊ သန္႔ရွင္းမႈ မ်ား ျဖင့္္ ျပည့္စံုေေနတာ့သည္။

ယခုမူ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ သုသာန္ေျမမ်ားသည္ ႐ႈပ္ေထြးလွေသာခ်ံဳပုတ္မ်ား၊ ညစ္ပတ္လွေသာ ရြံႏြံမ်ား၊ ပ်က္စီး ယိုယြင္း ေနသာ အုတ္ဂူမ်ားျဖင့္ ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ရွိေနသကဲ့သို႔ အခ်ိဳ႕ေသာ ေဒသၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ သုသာန္
ေျမမ်ားအား တူးေဖာ္ ခံ ရျခင္း၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား၏ သိမ္းဆည္းခံရျခင္းတို႔ကို ႀကံဳေတြ႔ေနရဆဲ ျဖစ္ေနရ သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေပးေနသူ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔ "ေေသသာသူသည္ သုသာန္သို႔သာ သက္သက္ သာသာ သြားသင့္သည္" ဟူေသာ ခံယူခ်က္အတိုင္း လူသားျခင္းစာနာ ေထာက္ထားေသာစိတ္ျဖင့္္ "ေျပာရဦးမယ္..အဘ စိန္ေရ" ဟူ ၍ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္၊ တိုက္တြန္းမႈတခ်က္၊ ဟစ္တိုင္တခုအျဖစ္ တင္ျပခဲ့ၿပီး
ျဖစ္သည္။

ယခုထပ္မံ၍ " ထပ္ေျပာရဦးမယ္... အဘစိန္ေရ" ဟူ၍သာ ထပ္မံ ေၾကြးေၾကာ္လို္က္ရပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ "သင့္ဘဝ လက္ရွိအခ်ိန္ႏွင့္ လက္က်န္အခ်ိန္ ဇယား (သက္တမ္း ၇၅ ႏွစ္)" ဟူေသာ တြက္ခ်က္မႈ ဇယားအရ -

သင့္ဘဝ လက္ရွိ အခ်ိန္ႏွင့္ လက္က်န္အခ်ိန္ဇယား (သက္တမ္း ၇၅ ႏွစ္

သင့္အသက္ သံုးၿပီးေသာအသက္ လက္က်န္ရက္
၁ဝ ႏွစ္ ​ ..................................၃၆၅ဝ (ရက္) ..........................................................၂၃၇၂၅ (ရက္)
၁၅ ႏွစ္ ...................................၅၄၇၅ (ရက္) .........................................................၂၁၉ဝဝ (ရက္)
၂ဝ ႏွစ္ ..................................၇၃ဝဝ (ရက္) ..........................................................၂ဝဝ၇၅ (ရက္)
၂၅ ႏွစ္ ................................. ၉၁၂၅ (ရက္) ..........................................................၁၈၂၅ဝ (ရက္)
၃ဝ ႏွစ္ ..................................၁ဝ၉၅ဝ (ရက္) ....................................................... ၁၆၄၂၅ (ရက္)
၃၅ ႏွစ္ ..................................၁၂၇၇၅ (ရက္) ........................................................၁၄၆ဝဝ (ရက္)
၄ဝ ႏွစ္ .................................၁၄၆ဝဝ (ရက္) .........................................................၁၂၇၇၅ (ရက္)
၄၅ ႏွစ္ .................................၁၆၄၂၅ (ရက္) ........................................................ ၁ဝ၉၅ဝ (ရက္)
၅ဝ ႏွစ္ .................................၁၈၂၅ဝ (ရက္) .........................................................၉၁၂၅ (ရက္)
၅၅ ႏွစ္ ................................ ၂ဝဝ၇၅ (ရက္) .........................................................၇၃ဝဝ (ရက္)
၆ဝ ႏွစ္ ................................၂၁၉ဝဝ (ရက္) ..........................................................၅၄၇၅(ရက္)
၆၅ ႏွစ္ ................................၂၃၇၂၅ (ရက္) ..........................................................၃၆၅ဝ (ရက္)
၇ဝႏွစ္ ................................ ၂၅၅၅ဝ (ရက္) ......................................................... ၁၈၂၅(ရက္)
၇၅ ႏွစ္ ............................... ၂၇၃၇၅ (ရက္) .......................................................... . . . . . . . .


ယင္း သင့္ဘဝ လက္က်န္အခ်ိန္ဇယားသည္ ပွ်မ္းမွ် တြက္ခ်က္ထားေသာ ဇယားကြက္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ထက္ ေစာလွ်င္ စြာ ဘဝကူးေျပာင္းရမည့္သူမ်ားလည္း ရွိမည္ျဖစ္သကဲ့သို႔ ထိုအခ်ိန္ထက္ ၾကာျမင့္ စြာ လူ႔ဘဝတြင္ ေနထုိင္ခြင့္ ရမည့္ သူ မ်ားလည္းရွိေပမည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မိမိအတြက္လူ႔ဘဝထဲတြင္ ေနထိုင္ရန္ က်န္ရွိေနေသာ လက္က်န္ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳး အတြက္ အတၱမ်ားကိုျဖဳတ္၍ ပရဟိတ စိတ္ဓာတ္တို႔ျဖင့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ လုပ္ကိုင္ေပးဆပ္သြားပါ က ၿငိမ္းေအး သာယာ ခ်မ္းေျမ့ေသာ ကမာၻ သစ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္သြားႏိုင္ေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ လူမႈေရးသမားျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ နာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ သဘာေဝဘး၊ စစ္ေဘးဒဏ္ခံ အမ်ား ျပည္သူ တို႔အား ကူညီေဖးေမပးေေနသာ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ လက္ေတြ႔ခံစား ႀကံဳေတည္သူႏွင့္ ထပ္တူ ထပ္ မွ် ခံစားတင္ျပ ေရးသားရင္းအတိတ္က "ေျပာရဦးမယ္... အဘစိန္ေရ" ယခုပစၥဳပၸန္မွာ "ထပ္ေျပာရဦးမယ္... အဘစိန္ေရ" ေနာက္အနာဂတ္မွာ "ေျပာစရာကို မရွိေတာ့ ဘူး... အဘစိန္ေရ" ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အား ေရးသားလိုသည့္ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းထန္လွ်က္ ရွိေနပါေတာ့ သည္။

ေက်ာ္သူ

ေခတၱ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု 

blog.irrawaddy.org/2012/09/blog-post_6814.html