ယဥ္ေက်းမႈေပ်ာက္ လာေသာ ျမန္မာ႕သႀကၤန္

"သႀကၤန္တန္ခူး၊ ႏွစ္ဦးေညာင္ေရ
စာပုေလြခင္း၊ ပဥၥင္းေတာ္ခံ၊
စာေရးတံႏွင့္၊ ျမစ္ယံပြဲႀကီး

ဆီမီးထြန္းခ်ိန္၊ ကထိန္နတ္က်င္း၊

ျမင္းခင္းထြက္ဝင္၊ သဘင္မီးပံုး၊
ဂူလံုးသဲပံု၊ ေစ့စံုစီလ်င္၊
ဤသို႔ယွဥ္သား၊ အစဥ္ျပဳၿမဲ ဆဲ့ႏွစ္ပြဲတည့္" ။ ။

ဟူေသာ လက္ဝဲသုျႏၵ၏ သာဓိနပ်ိဳ႕ႏွင့္ အညီ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေရွးအစဥ္ အလာအတိုင္း တန္ခူးလတြင္ သႀကၤန္ပြဲကို က်င္းပၾကၿမဲျဖစ္သည္။ ထိုပြဲကို ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားသာမက ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္မ်ား ကပါ စိတ္ဝင္စားၾကေသာ ပြဲတစ္ပြဲလည္း ျဖစ္ေပသည္။ အလုပ္ခြင္ဝင္ေရာက္ေနသူ အားလံုး သည္ သႀကၤန္တြင္ေပ်ာ္သကဲ့သို႔ပင္သႀကၤန္ ႏွင့္ အတူပါလာေသာ အားလပ္ရက္မ်ား ကိုလည္း ေမွ်ာ္ၾကရသည္။ စင္ကာပူႏိုင္ငံ တြင္ Web Designerအျဖစ္ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ေနသူ အသက္ ၂၉ ႏွစ္အရြယ္ရွိ မသြယ္သြယ္က

"သႀကၤန္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ဘယ္ႏိုင္ငံမွာပဲ ရွိေနေန အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာပဲ ေနခ်င္တယ္ေလ။ ခုလည္း သႀကၤန္ျပန္လာ ဖို႔ကို ဇန္နဝါရီလေလာက္ကတည္းက ခြင့္ယူဖို႔ေျပာထားၿပီး ေဖေဖာ္ဝါရီလေလာက္ ကတည္းက လက္မွတ္ဝယ္ထားလိုက္ တာ။ အနီးအနားက်မွ မသြားျဖစ္ေတာ့မွာ စိုးလို႔"ဟု ဆိုသည္။ သႀကၤန္အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ အခ်ိဳ႕ က ဥပုသ္ေစာင့္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က မ႑ပ္ ထိုးကာ စတုဒိသာေကြ်းၾကသည္။အခ်ိဳ႕က ဒုလႅဘ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ သီလရွင္ဝတ္ျခင္း မ်ားျပဳၾကၿပီး အခ်ိဳ႕က မ႑ပ္တြင္ေရပက္ ၾကတာ အခ်ိဳ႕က ေရပက္ခံကားျဖင့္ လည္ ပတ္ၾကသည္။ "သကၤန္းမဝတ္ျဖစ္တာ သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ရဟန္းခံခ်င္ တဲ့ စိတ္လည္းရွိတယ္ေလ။ အေဖနဲ႔အေမ ကလည္း ဝတ္ခိုင္းတယ္။ ခ်စ္သူကလည္ ဝတ္ေစခ်င္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ခြင့္ရတုန္းေလး အိမ္ျပန္ၿပီး ရဟန္းခံျဖစ္တာ"ဟု အသက္ ၂၆ ႏွစ္ရွိ တပ္မေတာ္တြင္ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ေနေသာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က ဆို သည္။ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ရွိ ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာ အမ်ိုဳးသမီးငယ္တစ္ဦးကလည္း "သႀကၤန္ ဆို ခရီးပဲသြားခ်င္တာပါ။ ဒီႏွစ္ခရီးထြက္ မလို႔ လုပ္ထားတာလက္မွတ္ဝယ္ရတာ အဆင္မေျပလို႔ မ႑ပ္ထိုင္ျဖစ္သြားတာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အတူတူထိုင္ၾက မယ္ေျပာလို႔ေလ"ဟု ဆိုသည္။ "အိမ္ကစတုဒိသာေကြ်းလို႔ကူညီ ေပး ရင္းနဲ႔ပဲ အိမ္မွာေနျဖစ္တယ္"ဟု အသက္ ၂၆ႏွစ္ရွိ မထက္ထက္လြင္က ေျပာသည္။ သႀကၤန္၏ သမိုင္းေၾကာင္းကိုေျခရာခံ ရေသာ္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား ဖြားျမင္ရာ ကပိဘဝတ္ျပည္ႏွင့္ ေကာလိယျပည္စပ္ ၾကားရွိ ေဒသဒဟနတ္ေရကန္ ကပိလဝတ္ ျပည္မွ မင္းသားမင္းသမီးတို႔ႏွင့္ ေကာလိယ ျပည္မ ွမင္းသားမင္းသမီးတို႔သည္ ေရ ကစားၾကရာ လာေရာက္ေတြ႕ ဆံုခဲ့ၾကၿပီး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရင္းႏွီးဆက္သြယ္သြား ၾကေလသည္။

ထိုေၾကာင့္ "ေရသဘင္အစ - ေဒဝဒဟ"ဟု ဆိုထိုက္ေပသည္။ ထိုေရကစားေသာ အေလ့အထသည္ ျမန္မာျပည္သို႔ ကူးစက္လာရာ ႐ိုး႐ိုး တန္းတန္း ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕ အေရပက္ျခင္း၊ အသက္ဝါသိကၡာႀကီးေသာ သူတို႔အား ေရခ်မ္းျဖင့္ ကန္ေတာ့ျခင္းစသည့္ အေလး အထတို႔ကိုသာျပဳၾကၿမဲျဖစ္ေပသည္။သေျပ ခက္ႏွင့္ေရပက္ျခင္းမွ စတင္ခဲ့ၿပီး ယခုအခါ မီးသတ္ပိုက္ျဖင့္ ေရပက္ျခင္းသို႔ပင္ ေျပာင္း လဲၿပီျဖစ္သည္။ "မ႑ပ္မွာ ေရပက္ဖို႔ ပိုက္ေတြဆင္တဲ့ အခါက်ရင္ မီးသတ္ပိုက္က မပါမျဖစ္ေပါ့။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ အစားအေသာက္ေတြပါ ေကြ်းတယ္ေလ။ ေရလာပက္မယ့္မင္းသား မင္းသမီးေတြကိုလည္း ငွားရေသးတယ္။ ကိုယ့္မ႑ပ္မွာ ေရလာပက္ေအာင္ ဒီလိုပဲ လုပ္ရတာေပါ့"ဟု မ႑ပ္ကန္ထ႐ိုက္ ကိုဝဏၰက ေျပာသည္။

ႏိုင္ငံျခားမွ ေခတၲျပန္လာေသာ မသြယ္သြယ္က "သႀကၤန္မွာေရကစားၾက တာ ခြက္နဲ႔ပဲပက္ပက္၊ ပိုက္နဲ႔ပဲပက္ပက္ အဓိကမဟုတ္ပါဘူး။စိတ္ညစ္စရာေကာင္း တာက မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အဝတ္အစား နဲ႔ အေနအထိုင္ပဲ။ အစ္မကဒီကိုျပန္လာ မယ္ဆိုေတာ့ ဟိုကလူေတြကသႀကၤန္ အေၾကာင္း ေမးၾကတာေပါ့။ ဒါနဲ႕ျမန္မာဆို တာ ဘာလဲ၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာကို ေသခ်ာေလးရွင္းျပခဲ့တာ ေပါ့ေလ။ သူတို႔က စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အြန္လိုင္းက ဒီႏွစ္သႀကၤန္ ဓာတ္ပံုေတြကိုၾကည့္ၿပီး ျမန္မာဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေတြပဲလို႔ ထင္သြားေတာ့မွာ။ အဲဒါကို အစ္မေတာ္ေတာ္ရွက္မိတယ္"ဟု စိတ္ညစ္ စြာဆိုသည္။ အဝတ္အစားဆိုတာ ေနရာေဒသကို ၾကည့္ၿပီး အလိုက္အထိုက္ဝတ္ရမွာ။ ႏိုင္ငံ ျခားမွာဆိုရင္သူ႕ေနရာနဲ႕သူပဲဝတ္ၾကရတာ။ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ခ်င္ရင္ အဲလိုမ်ိဳးေတြရွိ တဲ့ႏိုက္ကလပ္ကိုသြားၾကရတယ္။တကယ္ ေတာ့သႀကၤန္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဒီ လိုေတြလုပ္တာ သိပ္ကိုဆိုးလြန္းပါတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ လူမ်ိဳးတစ္ခုလံုး သိကၡာက် ေအာင္လုပ္သလိုျဖစ္ေနတယ္ဟု ၄င္းက ဆက္လက္ေျပာသည္။ မ႑ပ္ထိုင္ခဲ့သူ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦး က"ဒီႏွစ္ရဲ႕မ႑ပ္ေတြမွာဆိုရင္ ဆယ္ေက်ာ္ သက္ေတြနဲ႔ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ေတြပဲ မ်ားတယ္။ လူလတ္ပိုင္းေတြကို သိပ္မေတြ႕ ရဘူး၊ ေသာက္မယ္၊ ေပ်ာ္မယ္၊ ကမယ္ ဆိုတဲ့သူေတြက မ်ားတယ္ေလ။ ဘာလို႔ မူးလဲဆိုေတာ့ မ႑ပ္ထိုင္ရင္ အရက္ ေသာက္မွရမယ္ဆိုသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အရမ္းလည္း ခ်မ္းတယ္ေလ"ဟု သူ၏ ကိုယ့္ေတြ႕ကို ရွင္းျပသည္။

၄င္းကဆက္ၿပီး" Culture Changes ေတြတအားမ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ေလ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ မလြန္ေစခ်င္ဘူး။ မလိုအပ္ တာေတြလုပ္တယ္ဆိုတာ ဒုကၡကိုဖိတ္ေခၚ ေနသလို ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ေခတ္ကလည္း ေဖာ္ဝတ္မွ ေခတ္မီတယ္လို႔ထင္ေနၾကေတာ့ လဲ ခက္တယ္"ဟု ဆိုသည္။ ေရ၏ သေဘာသည္ မ်ဥ္းသား၍ အျခားမထင္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ေအးျမေသာသေဘာ ရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ထိုသေဘာတို႔ကို အစြဲျပဳ ကာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မိတ္ဆက္ျခင္း၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာျခင္းတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေရပက္ျခင္း၊ ေရပူေဇာ္ျခင္း မ်ားကို ျပဳလုပ္ၾကၿမဲ ျဖစ္ေလသည္။ "ကြ်န္ေတာ္တို႕ရြာရဲ႕ ဓေလ့တစ္ခုျဖစ္ တဲ့ ရြာကဘုရားကိုတစ္ရြာလံုးက ေရ သပၸာယ္ၾကတယ္။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ ေပါ့။ ဒါက ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အဘိုးေတြ အဘြားေတြ လက္ဆင့္ကမ္းလာတဲ့ ဓေလ့ ေပါ့ဗ်ာ။ ႏွစ္သစ္ကူးမွာေအးခ်မ္းေစခ်င္တဲ့ သေဘာေလးေပါ့"ဟု ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ ကိုသက္ႏိုင္က ၄င္းရြာ၏ ဓေလ့ကို ရွင္းျပသည္။ သႀကၤန္တြင္း အခ်ိန္ပိုဆင္းရေသာ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းတစ္ခုမွ ကိုေကာင္းစံက

"ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စုၿပီး လိႈင္သာယာ ၁၄ ရပ္ကြက္က ကေလး ေတြကို စတုဒိသာ ေကြ်းတယ္။ မုန္႔ၾကာစိ သာဂူတိုက္တာ"ဟု ဆိုသည္။ ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က "ေနာက္ႏွစ္ သႀကၤန္က် ရင္ ဒုလႅဘရဟန္း ဝတ္ရင္ဝတ္ျဖစ္မယ္ ေပါ့။ မဝတ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ မ႑ပ္တစ္ခုခုမွာ စတုဒိသာေကြ်းမယ္လို႔စဥ္းစားထားတယ္" ဟု ေျပာသည္။ "ညီမကေတာ့ခရီးထြက္မယ္။ သႀကၤန္ မွာ ေရမကစားခ်င္ဘူး။ ခရီးထြက္တာက ပိုေကာင္းတယ္"ဟု ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာ မဆု ႏွင္းေဝက ဆိုသည္။ ႏွစ္ေဟာင္းမွအညစ္အေၾကးမ်ားကို စင္ၾကယ္ေစရန္ ရည္ရြယ္လ်က္ေရစင္ဖ်န္း ပက္သည့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အတာသႀကၤန္ပြဲ ႀကီးၿပီးဆံုးခဲ့ေလၿပီ။ ျမန္မာသကၠရာဇ္၁၃၇၃ မွ ၁၃၇၄သို႔လည္းကူးေျပာင္းလာခဲ့ၿပီ။ ျမန္ မာ့သႀကၤန္ပြဲႀကီးသည္ ေခတ္စနစ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယေန႔တိုင္ရွင္သန္လ်က္ရွိေလသည္။ ေခတ္ ေရစီးေၾကာင္း၏ တိုက္စားမႈေၾကာင့္ ျမန္မာ တို႔၏ သႀကၤန္ပံုရိပ္တို႔သည္ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈတို႔ေပ်ာက္ ဆံုးလာခဲ့ေလၿပီ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ျမန္မာ့ ႐ိုးရာအတာသႀကၤန္သည္ ၁၃၇၅ ခုႏွစ္ဆီသို႔ ဆက္လက္၍ ခရီးထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ 

www.yoyarlay.com