နဂါးမင္းရာဇ၀င္၊ နဂါးေလႇသဘင္ႏႇင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဌာနီ တနသၤာရီ

ေယာႀကီး၀မႇ လယ္သစ္ေခ်ာင္းေပါက္
ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲမႇာ ျဖစ္သည္။ ၿမိတ္ခ႐ိုင္ သမိုင္းမႇတ္တမ္း ျပဳစုေရးအဖြဲ႔ေတြကို တင္ေဆာင္လာတဲ့ ၿမိတ္ တနသၤာရီ အျမန္ေရယာဥ္က ေယာႀကီး၀ေခ်ာင္းကို အရႇိန္ျဖင့္ ျဖတ္သန္းသြားလာေနၿပီး ေခ်ာင္းအတြင္းမႇာရႇိေနတဲ့ ငါးဖမ္းေလႇေတြ၊ ကုန္ေလႇေတြ၊ ေဒသခံတံငါသည္ေတြ ရဲ႕ေလႇေလးေတြ သူတို႔ေတြရဲ႕ အနီးနားမႇာ ေခ်ာင္းအတြင္းက သဲေတြ၊ ရႊံ႕ေတြကို အရႇိန္အဟုန္ႏႇင့္စုပ္ေနတဲ့ သဲေဘၤာေတြကို တရိပ္ရိပ္ျဖတ္သန္းလာခဲ့ကာ ခရီးႏႇင္လ်က္ရႇိသည္။ တနသၤာရီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလ်ာက္မႇာ အစုန္အဆန္သြားလာေနတဲ့ အျမန္ေရယာဥ္ေတြေၾကာင့္ ေဒသခံခရီးသြားေတြ အေတာ္ေလးကို အဆင္ေျပသြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ၿမိတ္ၿမိဳ႕မႇ တနသၤာရီကို လူတစ္ဦးလွ်င္ က်ပ္ ၃၀၀၀ ႏႇင့္ သက္ေသာင့္သက္သာ စီးသြားလို႔ ရတယ္။ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္မႇာရႇိတဲ့ ရြာေတြကိုလည္း ၀င္ေရာက္ရပ္နားေပးေတာ့ ကြၽန္းေတြေပၚမႇာ ေန ထုိင္တဲ့ ေဒသခံေတြအဖို႔ ခရီးသြားရတာ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပသြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ကုန္းလမ္းခရီးကို ဆိုင္ကယ္ႏႇင့္သြားပါက လူတစ္ဦးအဖို႔ ဆိုင္ကယ္ခ၊ စားေသာက္စရိတ္ေတြႏႇင့္ အနည္းဆံုး က်ပ္ေသာင္းဂဏန္းေလာက္ေတာ့ ပါသြားမႇာပဲ၊ ကားႏႇင့္သြားရင္လည္း ေခ်ာင္ဖို႔ မရႇိဘူး၊ ေငြကုန္မယ့္အျပင္ ခါး႐ိုးကလည္း အေတာ္ေလးသန္မာဖို႔ လိုမယ္။
(BOT)စနစ္နဲ႔ ေဖာက္လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေတြကလည္း ေႏြဆိုရင္ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းႏႇင့္ ခ်ဳိင့္ခြက္ေတြ၊ ေက်ာက္ေတြေပၚမႇာ သြားေနရတယ္၊ အရင္က ေဖာက္ထားၿပီးသား လမ္းတခ်ဳိ႕က ေတာ့ ေကာင္းတဲ့ေနရာေတြ ရႇိပါတယ္။ မိုးရာသီဆိုရင္လည္း ကြၽဲလူးအိုင္မႇာေမာင္းတတ္တဲ့ ဆိုင္ကယ္သမားေတြ၊ ကားဆရာေတြကိုရႇာဖို႔ လုိမယ္။ ေရႀကီးလာရင္ေတာ့ ကူးတို႔က ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရႇိၿပီး စရိတ္က က်ပ္သံုးေသာင္းအထက္မႇာ ရႇိမယ္။ ၿမိတ္ႏႇင့္ တနသၤာရီၿမိဳ႕ကို အကြာအေ၀း က ၅၅ မိုင္ေလာက္ပဲ ရႇိတယ္။ အျမန္ေရယာဥ္ကေတာ့ မိုးရာသီေရာ၊ ေႏြရာသီေရာ သြားလာေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ခရီးသြားေတြအတြက္ အဆင္ေျပၿပီး၊ သြားလာေနတဲ့ ခရီးသြားေတြ ေန႔စဥ္မျပတ္ ရႇိေနၾကတယ္။ နံနက္ ၉ နာရီေက်ာ္ေလာက္ထြက္တတ္တဲ့ အျမန္ေရယာဥ္ေတြမႇာ နံနက္ ၈ နာရီ ေလာက္မႇသြားၿပီး ေနရာယူထားမႇ ခံုႏႇင့္ စမတ္က်က် ထိုင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ အျမန္ေရယာဥ္ကေတာ့ ေစတ၀န္၊ မင္းသန္းႏႇင့္ တစ္ဖက္ကမ္း ေမာင္ေလႇာ္စတဲ့ရြာေတြကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၿပီး အနီးနားေရာက္လာတဲ့ လက္မႇတ္စစ္ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ခရီးအကြာအေ၀း အလိုက္ေစ်းအမ်ဳိးမ်ဳိးႏႇင့္ ေျပးဆြဲေနၿပီး တကူရြာအထိ ေျပးဆြဲေပးေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သိပ္မၾကာ လိုက္တဲ့အခ်ိန္မႇာ အံ့ၾသစရာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
နဂါးေလႇေတြႏႇင့္ အၿပံဳးပန္းေ၀ေနတဲ့ လယ္သစ္သားေတြ''လယ္သစ္ေခ်ာင္းေပါက္ေရာက္ၿပီ နဂါးေလႇေတြလည္းပါတယ္၊ ဓာတ္ပံု႐ုိက္မယ့္လူေတြ အရင္ထြက္လိုက္''လယ္သစ္ရြာဇာတိ ဦး၀င္းႏိုင္က ဧည့္သည္ေတြအတြက္ စီစဥ္ေပးေနၿပီး လာႀကိဳေနတဲ့ ေလႇကေလးေပၚ တက္လိုက္သြားကာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္တာေတြ လုပ္ရတယ္။ လာႀကိဳတဲ့ပံုစံက အံ့ၾသစရာျမင္ကြင္းမ်ားပင္။ နဂါးေလႇေလႇာ္တာကို တစ္ခါမွ်အျပင္တြင္ မေတြ႔ဖူးတာကတစ္ေၾကာင္း၊ လူမ်ား ဒီေလာက္အထိ လာႀကိဳလိမ့္မည္ဟုလည္း မထင္ထားခဲ့ သည့္အျပင္ တနသၤာရီျမစ္ႏႇင့္ လယ္သစ္ ေခ်ာင္းေပါက္ဆံုရာတြင္ လာေရာက္ႀကိဳဆိုတဲ့ပံုစံက တာ၀န္ရႇိသူတစ္ဦး ေရာက္လာ၍ လာႀကိဳသည့္အလား။ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာမည့္ လယ္သစ္ရြာသို႔ အေရာက္ေခ်ာင္း႐ိုးတစ္ေလ်ာက္ ေလႇေလႇာ္သြားရမည့္ နဂါးေလႇအဖြဲ႔သားမ်ားကေတာ့ ေနပူထဲတြင္ မမႈသည့္အျပင္ အျပံဳးပန္းမ်ားက ေ၀ေနလ်က္။ မၾကာခင္တနသၤာရီၿမိဳ႕မႇ သမိုင္းသုေတသီတခ်ဳိ႕ ေရာက္လာၿပီး လယ္သစ္ေခ်ာင္းေပါက္ထဲကို စတင္ခရီးဆက္ခဲ့သည္။ ေအးဇာသီခ်င္း(႐ိုးရာေလႇေလႇာ္သီခ်င္း) ေတြဖြင့္ၿပီး နဂါးေလႇႏႇစ္စင္းမႇ ေလႇေလႇာ္သားမ်ား၏ အားမာန္ႏႇင့္ လယ္ သစ္ေခ်ာင္းေပါက္တြင္ ေျပးလႊားေနၿပီး လယ္သစ္ရြာအေရာက္တြင္ ကမ္းစပ္ရြာထိပ္၌ တာ၀န္ရႇိသူမ်ား၊ ေဒသခံမ်ားက လာေရာက္ႀကိဳဆိုကာ ရြာခံလူႀကီးမ်ားက သိလိုသည္မ်ားကို ေဆြးေႏြးေပးခဲ့ၾကတာကေတာ့ အားရစရာပင္။
နဂါးေလႇသမိုင္းႏႇင့္ နဂါးေလႇသဘင္ပြဲ ေပၚထြက္လာဖို႔
နဂါးေလႇေတြ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ယခုလက္ရႇိလယ္သစ္ရြာမႇာ ေလးစင္းအထိ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ၿပီး တနသၤာရီၿမိဳ႕ေပၚမႇာေတာ့ တစ္စင္းပဲ ရႇိေတာ့တယ္၊ က်န္တဲ့ရြာေတြမႇာ လံုး၀မရႇိေတာ့ဘဲ တနသၤာရီနယ္မႇာေတာ့ အားလံုးငါးစင္းပဲ ရႇိေတာ့တယ္လို႔ ရြာခံလူႀကီးေတြက ရႇင္းျပၾကတယ္။ လယ္သစ္ရြာကေတာ့ ထူးထူးျခားျခား တနသၤာရီနယ္ထဲမႇာ ပါေနတဲ့ ကြၽန္းေပၚက ရြာေလးတစ္ရြာျဖစ္ၿပီး သူ႔အနီးနားက ရြာမ်ားအားလံုးက ၿမိတ္ကြၽန္းစုပိုင္ရြာမ်ား ျဖစ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ အိမ္ေျခရာႏႇင့္ခ်ီရႇိၿပီး ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏႇစ္မ်ား ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ အဲဒီရြာကေလးမႇာ မူလ တန္းေက်ာင္းအဆင့္ပဲ ထားေပးထားတာကေတာ့ နားမလည္ႏိုင္စရာပင္။ နဂါးေလႇႏႇင့္ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သမိုင္း အစရႇာရာမႇာေတာ့ ေဆာင္းပါးရႇင္ တခ်ဳိ႕က သံုးသပ္ထားတာကေတာ့ သကၠရာဇ္ ၄၈၄ ခုႏႇစ္တြင္ ဗ်န္စကၠပိတ္မင္းသည္ ဘန္ေရႇာင္ၿမိဳ႕ကို တည္ေထာင္ခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ ဘန္ေရႇာင္ၿမိဳ႕ဆိုတာကေတာ့ ယခုတနသၤာရီၿမိဳ႕ကို သြားရာလမ္းက ေမာ္တုန္းရြာအ၀င္(အေျမာက္တပ္ရင္းအေရႇ႕) မႇာရႇိတာပါ။ အခုေတာ့ ေျမကုန္းႀကီးပံုစံပဲ ရႇိေတာ့တယ္။ ၿမိဳ႕ေဟာင္းကုန္းလို႔ ေခၚၾကတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕တည္ကာ ႏႇစ္ႏႇစ္သာစိုးစံၿပီး တနသၤာရီျမစ္ညႇာကိုသာ ဆန္တက္ဖို႔ ႀကိဳး ပမ္းခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ ပုဂံေနျပည္ေတာ္၏ အာဏာစက္ႏႇင့္ေ၀းရာကို ေရႇာင္ေျပးျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကတယ္။
ဗ်န္စကၠပိတ္မင္းဆိုတာကေတာ့ သကၠရာဇ္ ၈၅ ခုႏႇစ္က ေယာနကတိုင္း၊ သာဂရျပည္မႇာအုပ္စိုးခဲ့တဲ့ က်မိုင္းမင္းဆက္ကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ မင္းတစ္ပါးျဖစ္တယ္။ သာဂရျပည္ဆိုတာက မြန္ႏႇင့္ျမန္မာေတြ ေနထိုင္တဲ့ သာဂရျပည္၊ က်မိုင္းၿမိဳ႕က ျဖစ္ပါတယ္။ က်မိုင္းၿမိဳ႕ကေတာ့ ယေန႔က်ဳိကၡမီၿမိဳ႕အနီးနားတြင္ရႇိေၾကာင္း သိရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အေလာင္းစည္သူမင္း(၄၅၄-၅၂၉) အေနျဖင့္ တိုင္းေရးျပည္ေရး ႐ႈပ္ေထြးေနခ်ိန္မ်ားမႇာ ဆက္ၿမဲ၊ ကပ္ၿမဲမရႇိခဲ့ဘဲ ေသာင္းက်န္းမႈရႇိခဲ့တဲ့ တနသၤာရီကို သြားေရာက္ႏႇိမ္နင္းခဲ့ရတယ္လို႔ ျမန္မာရာဇာ၀င္ႏႇင့္ မႇန္နန္းရာဇ၀င္တို႔မႇာ ျပဆိုထားပါတယ္။ ျမစ္ညႇာဘက္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ေျပးရင္းႏႇင့္သကၠရာဇ္ ၄၈၅ မႇာ ယခုသိေႏၶာရြာ အထက္ဘက္ေမာ္စြန္းႀကီးေဒသမႇာ ၿမိဳ႕တည္ခဲ့တယ္၊တစ္ႏႇစ္ၾကာၿပီးေနာက္ ျမစ္ညႇာမႇာ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့တဲ့ နဂါးမင္းက ပတၲျမားရြာမႇာ ၿမိဳ႕တည္ရန္သင့္ေတာ္ေၾကာင္း မင္းႀကီးသေဘာက်လွ်င္ အကူအညီေပးမည္ သို႔ေသာ္ မိဖုရား၊ ေမာင္းမမ်ား မေခၚလာရန္ ကတိေတာင္းေၾကာင္း သိရတယ္။
မင္းႀကီးက မိန္းမမ်ားမေခၚလာရန္ ကတိေပးေသာေၾကာင့္ နဂါးမင္းမႇ ေထာင္ေသာင္းမကေသာ နဂါးတို႔ကိုေခၚယူလ်က္ လူမ်ားႏႇင့္အတူ ၿမိဳ႕ကိုတည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ကေတာ့ ယခုထား၀ယ္ၿမိဳ႕၊ ေမတၲေခ်ာင္းဖ်ား အနီးတြင္ ရႇိေသာ ေအာင္သာ၀ရဟု ေခၚတြင္ၿပီး ယခုေခတ္ ေရႊတူးေဖာ္ရာ ေနရာတစ္၀ုိက္မ်ား ျဖစ္တယ္။ တနသၤာရီေဒသကို အရင္က ယိုးဒယားေတြက''ထေနာင္ဆီရိ'' (ေရႊေပါမ်ားရာေျမ)လို႔ ေခၚဆိုၾကတယ္လို႔ သိရတယ္။ နဂါးမင္း၏ အကူအညီႏႇင့္ ၿမိဳ႕တည္ရာ ၿမိဳ႕႐ိုးက်ဳံးပစၥင္ျဖင့္မ်ား စြာလႇပေၾကာင္းကို နန္းတြင္းသား ေတြမႇတစ္ဆင့္ ေတာင္ညာေဒ၀ီ မိဖုရားႀကီးထံ သတင္းေရာက္သြားတယ္။
မိဖုရားႀကီးမႇ အႀကိမ္ႀကိမ္ပူဆာေသာေၾကာင့္ မတားႏိုင္သည့္အဆံုး ေဖာင္ေတာ္ေပၚတြင္ ဖန္ခ်ဳပ္ျပဳလုပ္ကာ မိဖုရားႀကီးအား ထည့္ၿပီးၿမိဳ႕တည္ရာကို ေခၚသြားရတယ္။ ၿမိဳ႕တည္ရာကိုေရာက္ေတာ့ လူႏႇင့္နဂါးမ်ား ၿမိဳ႕တည္ေနသည္ကို ျမင္ေတြ႔ရေသာ မိဖုရားႀကီးမႇာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ထေအာ္မိသျဖင့္ နဂါးမင္းမႇ ၾကားသိရၿပီး ကတိမတည္ေသာမင္းအျဖစ္ ဗ်န္စကၠပိတ္မင္းအား ေဒါသအမ်က္ထြက္သြားေၾကာင္း သိရတယ္၊ နဂါးမ်က္ေစာင္းအေၾကာင္းမေရြးဟု ဆိုေသာ္လည္း ဘုန္းသမၻာႏႇင့္ ျပည့္စံုေသာ မင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရႊကြပ္သည့္ ခရင္းခြႏႇင့္ ထိုးလိုက္ရာ နဂါး မင္းလည္း ေသဆံုးသြားၿပီး ျမစ္ညႇာပိုင္းမႇေမ်ာလာ ကာန၀ကပ္ေတာင္ (နဂါးကပ္ေတာင္)တြင္ တင္ေနၿပီး ထိုမႇတဖန္ ယခု၀ပ္ဆင္ေတာင္ေျခရင္းတြင္ တင္ေနခဲ့တယ္။

နဂါးေလႇသဘင္ပြဲေတာ္ေတြကို သကၠရာဇ္ ၅၁၅ မႇာ စတင္ က်င္းပလာခဲ့ေၾကာင္းကို သမိုင္းသုေတသီေတြက သံုးသပ္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းအားျဖင့္ ယခုဆိုရင္ ၈၅၈ ႏႇစ္သို႔ တိုင္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေရႇးအက်ဆံုး ပြဲေတာ္တစ္ခုျဖစ္ ေနတာေတြ႔ရတယ္ ...

နဂါးမင္း အေလာင္တင္ရာေနရာကို ေရႇးက ခရင္းေသရြာ(ယခုတနသၤာရီၿမိဳ႕)ဟု ေခၚတြင္ေၾကာင္း သမိုင္းဆရာမ်ားက သံုးသပ္ၾကတယ္။ ေမာ္စြန္းအထက္က ပတၲျမားရြာ(ယခု ေအာင္သာ၀ရ ၿမိဳ႕ေဟာင္းေနရာ)ကို သကၠရာဇ္ ၅၁၄ မႇာ အၿပီးသတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဗ်န္စကၠ ပိတ္မင္းႀကီးမႇာ ေက်းဇူးရႇင္နဂါးမင္းကို ေရႊခရင္းခြႏႇင့္ ထိုးသတ္မိေသာေၾကာင့္ စိတ္ႏႇလံုး မသာမယာျဖစ္ကာ စိတၲဇေရာဂါ စြဲကပ္လာေၾကာင္း၊ ထို့ေၾကာင့္ ပညာရႇိအမတ္တို႔က ေရႊေလႇ၊ ေရႊေလာင္း၊ ေရႊေဖာင္ေတာ္တို႔တြင္ နဂါးမင္း႐ုပ္သဏၭာန္ကို စီမံျပဳလုပ္ပါဟု ေလွ်ာက္ထားၾကရာ ထို အခ်ိန္မႇစတင္ၿပီး တနသၤာရီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ နဂါးေလႇလုပ္၍ နဂါးေလႇသဘင္ပြဲေတာ္မ်ား ေပၚေပါက္လာတယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒါကေတာ့ ဒ႑ာရီ(သို႔မဟုတ္) သူရဲေကာင္းမင္းတစ္ပါးရဲ႕ဘုန္းတန္ခိုးကို ျပသဖြဲ႔ဆိုလိုတဲ့ သေဘာကို ျပၾကတယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္။
တုိင္းေဒသႀကီးရဲ႕ အမႇတ္အသားပြဲေတာ္တစ္ခု ျဖစ္လာဖို႔
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နဂါးေလႇသဘင္ပြဲကေတာ့ ခိုင္ခိုင္မာမာရႇိခဲ့တယ္၊ နဂါးမင္းႏႇင့္ ဗ်န္စကၠမင္းရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကလည္း သကၠရာဇ္အတိအက်၊ ေနရာအတိအက်ႏႇင့္ ေျပာႏိုင္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊ နဂါးေလႇသဘင္ပြဲေတာ္ေတြကို သကၠရာဇ္ ၅၁၅ မႇာ စတင္က်င္းပလာခဲ့ေၾကာင္းကို သမိုင္းသုေတသီေတြက သံုးသပ္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းအားျဖင့္ ယခုဆိုရင္ ၈၅၈ ႏႇစ္သို႔ တိုင္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေရႇးအက်ဆံုးပြဲေတာ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ မင္းအဆက္ဆက္လည္း ေရခင္းသဘင္ပံုစံႏႇင့္ က်င္းပလာခဲ့ၿပီး အရင္က အစီးေရ ရာႏႇင့္ခ်ီရႇိရာမႇ တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးလာကာ အခုဆို ထူးထူးျခားျခား လယ္သစ္တစ္ရြာတည္းမႇာ ေလးစင္းႏႇင့္ တနသၤာရီၿမိဳ႕မႇာ တစ္စင္းရႇိေနခဲ့တယ္။ သမိုင္းမႇတ္တမ္းကို ထိန္းသိမ္းခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြလည္း တနသၤာရီနယ္မႇာ အားထားေလာက္စရာ ေပၚထြက္လာေနၿပီး နဂါးေလႇေတြႏႇင့္ ပတ္သက္ၿပီးသူတို႔အေနႏႇင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုေတြ၊ ပြဲေတာ္က်င္းပတဲ့ ပံုစံေတြကို မႇတ္တမ္းျပဳစုၿပီး သက္ဆိုင္ရာအဆင့္ဆင့္ တင္ျပသြားၿပီး တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးရဲ႕ အမႇတ္အသား ပြဲေတာ္တစ္ခုျဖစ္လာဖို႔ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရဆီကိုလည္း တင္ျပေပးသြားဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္ဆိုတာ ၾကားသိရပါတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏႇစ္စဥ္မပ်က္ေအာင္ေတာ့ သူတို႔အေနႏႇင့္ ကထိန္ပြဲေတြ၊ အလႇဴပြဲေတြမႇာ နဂါးေလႇေလႇာ္ပြဲေတြ ထည့္သြင္းက်င္းပေစၿပီး အစဥ္အလာမပ်က္ေအာင္ေတာ့ ထိန္းသိမ္းထားတာ ေတြ႔ရတယ္။
တနသၤာရီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္မႇာ နဂါးေလႇေလႇာ္ပြဲေတာ္ႀကီးေတြ က်င္းပလာႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရႇးႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သမိုင္းတစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မႇာျဖစ္သလို ခရီးသြားလုပ္ငန္းလည္း တိုးတက္လာမႇာ ျဖစ္တယ္။ အျပန္မႇာေတာ့ လယ္သစ္သားမ်ားရဲ႕ ဇာတိအားမာန္မ်ား၊ ဧည့္၀တ္ေက်မႈမ်ားကို အသိအမႇတ္ျပဳရင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ဌာနီ တနသၤာရီမႇ နဂါးေလႇပြဲေတာ္ႀကီး ေပၚထြက္လာေစဖို႔ ရည္သန္ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ . . . ။
 Written by ဘိတ္သား 
EMG http://www.thithtoolwin.com/2012/03/blog-post